نقش وتاثیر ایرانیان در گسترش زبان وادبیات عربی (قرن چهارم هجری)

ایرانیان که به علم و دانش علاقه داشتند خلفای عباسی را هم به سمت علم تشویق می کردند. ظهور دانشمندان ایرانی در این دوران از آن جهت دارای اهمیت است که در کلیه زمینه های علمی مانند ریاضیات، نجوم، طب و ... و همچنین در زمینه ترجمه به زبان عربی از مشعل داران فرهنگ و معارف اسلامی به شمار می آیند. به این ترتیب تمام پایه ها و مایه های اصلی فرهنگ ایرانی در بین این طبقه عظیم که در واقع نگاهبان واقعی فرهنگ ایرانی بودند، باقی ماند و آن را نسل به نسل به آیندگان منتقل کردند. قرن چهارم هجری از یک طرف دوره بلوغ علوم اسلامی و ادب عربی است و از طرف دیگر مهم ترین و پربارترین عهد ادب فارسی و عصر ظهور گویندگان بزرگ و فصیح در نواحی شرقی ایران است. در این پژوهش کوشش و نقش ایرانیان برای نگهداری و معرفی آثار و فرهنگ ایرانی، رجال و حکومت هایی که در این زمینه تأثیر داشتند، بررسی خواهد شد. بررسی این دوره به خصوص قرن چهارم هجری، یعنی نفوذ ایرانیان در خلافت عباسیان، تأثیر آنها بر نهضت ترجمه و جامعه اسلامی،حکومت های مستقل و نیمه مستقل و تأثیر آنها بر فرهنگ و ادب عربی، محور اصلی پژوهش حاضر است.